Vil dele dette diktet med dere, det er skrevet av Ola Jonsmoen og er et minnedikt til felespilleren Jostein Nytrøen etter hans død. Jostein var fetteren til pappa og sønn av Marius Nytrøen, en meget dyktig seljefløytist. Og så er diktet så fantastisk godt skrevet av en Hedmarksdikter, så får jeg framhevet han osgå. Diktet sto altså i Østlendingen som minneord.
Fela hans Jostein
Til minne om Jostein Nytrøen
Fela hans Jostein har stilne
Men lytt, me høre a lell,
Lengst innom inste timen
fins lekan frå mang en kvell,
Me vet det er’n Jostein som spelle
Og båggå’n hans stryk fram en låt
Som syng i moll om glede
Og dirre tå latter og gråt.
Fela hans Jostein har stilne
Men lytt, det læt langt av lei
Frå en spellmann på okjente stier
Hematt langs seterveg
Slik lever minner om lekan
Og dansen som hjarte har gjømt
Når fela vart trollstemt te nattes
I drømmen me aldri har glømt.
Fela hans Jostein har stilne,
Men inni oss toner en slått.
Sorgblå vart siste valsen
No spelmann sa takk og har gått.
Han lydde te fjellsåmmårsuset
Når himmelen var åpen og vid.
No løftes den høstmørke kvelden
I attklang frå fela di.
Ola Jonsmoen
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar