| Han tek ikkje glansen av livet |
| 1. |
| Han tek ikkje glansen av livet, |
| den frelsar som kallar på deg. |
| Først då kan for alvor du leva |
| når han får deg fylgja på veg. |
| 2. |
| Du høyrer dei dårande røyster, |
| som lovar deg gullglim og glans. |
| Men ingen legg lys over vegen, |
| som Jesus og kjærleiken hans |
| 3. |
| Han hjelper i brattaste bakkar, |
| og stør deg når vegen blir smal. |
| Han signar dei sollyse sletter, |
| og lyser i dødsskuggens dal. |
| 4. |
| Han fører deg frelst over fjorden, |
| heilt fram til den himmelske strand. |
| Når døden sin brottsjø du møter, |
| vil Jesus dra båten i land. |
| 5. |
| Han tek ikkje glansen av livet, |
| han gyller din morgen og kveld. |
| Og opnar ei dør til dei salar, |
| der æveleg høgtid du held |
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar